|
ناتوردشت | home | archive | email | pictures | XML| Designer | blogger | ||
|
Friday, April 02, 2004
پايان عيد 1383....
حس و حالم نسبت به اين عيد و امسال مثل مادري مي مونه كه اولين بچه ش امسال كنكور داره و از قضا درسش بد نيست و ميشه به موفقيتش اميدوار بود . يكي از لذت بخش ترين چيزا تو زندگيم كه امروز موقعيتش فراهم شد اینه : يه مدت كافي و معقول توي صندلي عقب ماشين كنار پنجره فرو رفتن و سايه روشن غروب خورشيد و يه آهنگ لايت و زل زذن به بيرون ( هر چه ميخواهد باشد ) . حس خالق گونه و منتقدانه يي بهم دست ميده و قابليت اينو پيدا ميكنم كه براي كلي از زندگي م نقشه بكشم ... به پست هاي قبلي نگاه ميكردم كه چقدر رمانتيك و اين حرفاست ... كلا ناتوردشت رو كه باز ميكني رمانسش ميزنه تو ذوق كمي تا قسمتي .نه ؟ چيزي كه هيچ دوست نداشتم و ندارم ... اصولا يه جورايي حس ميكنم كه چيزهاي حسي و ... رو هم اينكه با زباني ناشيانه تكرار شوند قداست و عظمتش را از دست ميدهند ... اين حس مخصوص كس يا چيزي است كه سر چشمه ش شده ...آن هم براي كساني مثل من كه توانايي چنداني براي بيان آنها همراه با حفظ عمق ندارند ... اين است كه اينجا يا سكوت شده يا گرته برداري يا ناشيانه اظهار وجود كردن ... اين روزها هم كه خب از 24 ساعت 22 پر بوده از ساعات و كارهاي تكراري وشديدا روزمره ...مي ماند اون 2 ساعت كه بدجور غير قابل يبان مي آيد برايم ... به گمانم به جز به درد من و خودم به درد كسي نخورد ... شايد ... و در آخر اينكه ، نميدانم به خاطر ابرهاي كپه اي آسمان لاكان بوده يا زمين شطرنج و مهره هاي 1 متري چوبي يا سكوت سه ساعته ام يا 45 دقيقه گوش كردن به حرفاي شقايق ... هر چه بوده انرژي بس عظيم براي مبارزه ، براي زمين خوردن ، براي رفتن و دور شدن و براي زندگي تو وجودم حس ميكنم و ... و اميدي بي پايان به رحمت يك وجود ... اينم دو طرح از نشريه معين برا مونس مشرقي : 1) بال هم كه در بياوري دنبالت نمي آيم آسمانت مي شوم 2) سيل هم كه ببارد بندش نمي آورم سايبان شدن چيز ديگريست |
آرشيو | |
| Template Copyright © 2004 Lost Lord All rights reserved | |||
